ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 267: สิทธิ์และความรับผิดในการกระทำความผิดโดยชอบกฎหมาย

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 267: อธิบายการประมวลกฎหมายอาญา

ที่มาและความสำคัญของมาตรา 267

มาตรา 267 ในประมวลกฎหมายอาญาคือตำแหน่งที่สำคัญและได้รับความสำคัญอย่างมากในการตรวจนับคดีอาญาในประเทศไทย มาตรานี้อธิบายขั้นตอนและกระบวนการในการตรวจนับคดีอาญา เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและเพียงพอในการยืนยันคดี

วัตถุประสงค์และแนวคิดในการตรวจนับคดีตามมาตรา 267

วัตถุประสงค์หลักของการตรวจนับคดีตามมาตรา 267 คือเพื่อให้รับรองความถูกต้องและปริ้นท์สภาพจริงของคดีที่ถูกตรวจสอบ การตรวจนับคดีไม่เพียงแค่เป็นกระบวนการที่ใช้ในการนับคดีที่จะนำเสนอในศาลเท่านั้น แต่ยังเป็นกระบวนการสำคัญที่เป็นตัวชี้วัดความเป็นรองรับของระบบยุติธรรมในประเทศไทย

กระบวนการตรวจนับคดีอาญาตามมาตรา 267

ขั้นตอนการตรวจนับคดีอาญา
– การเตรียมห้องตรวจนับและอุปกรณ์ที่จำเป็น
– การเชื่อมต่อคดีกับบันทึกประจำวันของสโมสรสืบสวน
– การตรวจสอบคดีที่เชื่อมต่อ

หน้าที่และความรับผิดชอบของเจ้าพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานสืบสวน
– เจ้าพนักงานสอบสวน: มีหน้าที่เป็นผู้สอบสวนเบื้องต้น เจ้าพนักงานต้องศึกษาคดีทั้งหมดให้ครบถ้วน เพื่อให้มีข้อมูลและฐานะเพียงพอสำหรับการตรวจนับคดี
– เจ้าพนักงานสืบสวน: มีหน้าที่อำนวยความสะดวกในการตรวจนับคดี และรวบรวมหลักฐานที่จำเป็นตามที่เจ้าพนักงานสอบสวนร้องขอ

การประชุมบันทึกประจำวันและการยืนยันผลการตรวจนับคดี
– เจ้าของคดีและเจ้าพนักงานสุจริตจะต้องร่วมประชุมเพื่อตรวจสอบคดีที่มีการตรวจนับ
– ผลการตรวจนับคดีจะถูกบันทึกไว้ในบันทึกประจำวันและต้องการยืนยันจากเจ้าหน้าที่

การจัดทำและการใช้งานบันทึกประจำวันตามมาตรา 267

วัตถุประสงค์และคุณลักษณะของบันทึกประจำวัน
– วัตถุประสงค์หลักของการจัดทำบันทึกประจำวันคือให้บันทึกข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับการตรวจนับคดี
– คุณลักษณะที่ต้องการของบันทึกประจำวันคือต้องเป็นแบบฟอร์มที่เป็นระเบียบ เพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบและเป็นธรรม

ขั้นตอนในการจัดทำและการอัปเดตบันทึกประจำวัน
– การจัดทำบันทึกประจำวันจะต้องเหมาะสมกับกระบวนการตรวจนับคดี โดยการรวบรวมข้อมูลสถิติที่จำเป็น เช่น จำนวนคดีที่ตรวจสอบได้ จำนวนคดีที่มีปัญหา เป็นต้น
– การอัปเดตบันทึกประจำวันจะต้องทำเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงและอัปเกรดในกระบวนการตรวจนับคดี

การใช้งานและการอ้างอิงบันทึกประจำวันในกระบวนการหาข้อเท็จจริง
– การใช้งานบันทึกประจำวันในกระบวนการหาข้อเท็จจริงคือการนำบันทึกประจำวันมาเป็นหลักฐานในการพิสูจน์คดี
– บันทึกประจำวันเป็นหลักฐานที่มีน้ำหนัก และมีความเป็นประกันสูงสำหรับการรับรองคดี

กระบวนการยืนยันผลการตรวจนับคดี

การพิจารณาความรับผิดชอบของเจ้าพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานสืบสวน
– เจ้าพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานสืบสวนต้องรับผิดชอบในการตรวจสอบและรายงานผลการตรวจนับคดี
– เจ้าพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานสืบสวนต้องรับผิดชอบในความแม่นยำและเป็นธรรมในการตรวจนับคดี

หลักฐานที่ใช้ในการยืนยันผลการตรวจนับคดี
– หลักฐานที่ใช้ในการยืนยันผลการตรวจนับคดีคือแฟ้มคดีและบันทึกของเจ้าหน้าที่

การพิจารณาค่าใช้จ่ายและการแจ้งข้อความต่อผู้ต้องหาหรือผู้ถูกกล่าวหา
– การพิจารณาค่าใช้จ่ายจะอ้างอิงจากมาตรา 137 ในประมวลกฎหมายอาญา ซึ่งกำหนดให้ผู้ถูกกระทำความผิดต้องรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายที่เกิดจากกระบวนการตรวจนับคดี
– กรณีที่มีการยืนยันผลการตรวจนับคดี จะต้องมีการแจ้งข้อคว

อาญา มาตรา 267, 268: ทบทวนกฎหมายและคำถามที่พบบ่อย

อาญา มาตรา 267 และ 268 เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายอาญาไทยที่มีความสำคัญมากในการปรับปรุงความเป็นระเบียบและรักษาสันติภาพในสังคมไทย ในบทความนี้เราจะทบทวนรายละเอียดของมาตรา 267 และ 268 พร้อมคำอธิบายและตัวอย่างของคดีที่จับต้องตามมาตรายเกี่ยวข้อง นอกจากนี้ยังมีส่วนของคำถามที่พบบ่อยหลังการเสร็จสิ้นบทความเพื่อความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของผู้อ่าน

มาตรา 267 ตามกฎหมายอาญาไทย
มาตรา 267 กำหนดเกี่ยวกับการปะทะเคราะห์ของบุคคลที่ทำให้อีกบุคคลเสียชีวิต โดยได้มีเจตนาร้ายในการกระทำที่เป็นกฎหมาย ดังนั้นในกรณีที่ผู้ต้องหามีเจตนาร้ายและสร้างผลสะท้อนให้เกิดความเสียหายต่อผู้ตายหรือทรัพย์สินของผู้ตายก็ให้หมายความว่าเป็นการกระทำที่กล่าวในมาตรา 267

ตัวอย่างกับคดีที่ได้รับการตีความตามมาตรา 267: ในกรณีที่มีปะทะเกี่ยวข้องกับการขับขี่รถยนต์ ถ้าผู้ถือใบขับขี่การขับขี่รถยนต์ต้องสวมใส่ใบขับขี่ให้ถูกต้องและถูกต้องกฎหมาย เมื่อเจตนาร้ายแห่งการขับรถทำให้ต่อเนื่องจนถึงผลกระทบสะท้อนที่มาฆ่าคนตัวประสบชีวิตหรือทำให้เขาเสียชีวิต โดยผู้ถือใบขับขี่ปฏิบัติหน้าที่ที่ถูกร้องขอตามมาตรา 267

แต่ในกรณีที่ถ้าไม่มีการสวมใส่ใบขับขี่ให้ถูกต้องและถูกต้องกฎหมาย และผู้ที่โดยปจุบันเป็นคนดือที่ทำให้ผู้อื่นเสียชีวิต ในกรณีเช่นนี้เท่านั้นจึงไม่สามารถเข้าข่ายของมาตรา 267

มาตรา 268 ตามกฎหมายอาญาไทย
มาตรา 268 กำหนดเกี่ยวกับการทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บส่งผลสะท้อนให้เกิดสาหัสชีวิต ดังนั้นการกระทำที่เป็นผลสุดท้ายสำหรับมาตรา 268 ต้องมีการกระทำที่หนักที่สุดเท่านั้นในขณะที่มาตรา 267 มีความหลากหลายขึ้น

ตัวอย่างกับคดีที่ถูกตีความตามมาตรา 268: เช่น ในกรณีที่มีการยิงปืนที่แตกต่างกันโดยไร้เหตุผลจากความสามารถจิตใจอาชญากรรม มักนิยมใช้มาตรา 268 เผื่อการมีความจำเป็นที่จะทำให้เกิดการบาดเจ็บที่เป็นอันตรายต่ออายุนิยมที่ยั่งยืน โดยหากคาดว่าความเข้มข้นของยิงจะส่งผลกระทบในทางชีวิตและสามารถสร้างความเสียหายได้เวลาหนึ่ง คดีนี้จะได้รับการพิจารณาตามมาตรานี้

คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับมาตรา 267 และ 268

คำถาม 1: มาตรา 267 และ 268 ต่างกันอย่างไร?
คำตอบ: มาตรา 267 ระบุการปะทะเคราะห์ที่ทำให้อีกบุคคลเสียชีวิต ซึ่งผู้ต้องหาจะต้องมีเจตนาร้ายและสร้างผลสะท้อนให้เกิดความเสียหายต่อผู้ตายหรือทรัพย์สินของผู้ตาย ทว่าจะเป็นมาตรา 268 ต้องมีการทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บส่งผลสะท้อนให้เกิดสาหัสชีวิต โดยมีการกระทำที่หนักที่สุดเท่านั้น

คำถาม 2: หากมีมรดกหรือความเท่าเทียมที่เกิดจากการกระทำที่เป็นผลกระทบจากมาตรา 267 หรือ 268 จะเกิดขึ้นอย่างไร?
คำตอบ: หากมีมรดกหรือความเท่าเทียมอาจเกิดขึ้นได้เช่น หนุ่มผู้เสียชีวิตจากการโดนตีถึงการก่อหรือเคาะขวางของผู้อื่นที่เป็นผลสำคัญจากมาตรา 267 หรือผู้หญิงที่เสียชีวิตจากการควบคุมและการถูกข่มขืนตามมาตรา 268

คำถาม 3: ทางกฎหมายอาญาจะพิจารณาเรื่องที่เกี่ยวกับการทำร้ายตนเองเป็นการฆ่าซ้ำอย่างไร?
คำตอบ: มาตรา 267 จะไม่นับรวมในการทำร้ายตนเองเป็นการฆ่าซ้ำ อย่างไรก็ตาม การทำร้ายตนเองอาจก่อให้เกิดความรกรุงรังทางจิตอาชญากรรมหรือคนอื่นๆในบ้าน ซึ่งอาจต้องพิจารณาตามมาตราอื่นเช่น มาตรา 305 (การกระทำทะเลาะวิวาท) หรือมาตรา 308 (สร้างปัญหาจิตอาชญากรรม)

คำถาม 4: มาตรา 267 และ 268 มีความเชื่อมโยงกับระบบการปรับอาญาหรือจำคุกอย่างไร?
คำตอบ: มาตรา 267 และ 268 เป็นมาตราที่เกี่ยวข้องกับระบบการตีความอาญา การกระทำที่ครอบคลุมตามมาตราเหล่านี้อาจทำให้ผู้ต้องหาต้องเผชิญความกังวลจากการตีความของกฎหมายอาญา และมีโอกาสตกทอดสังคม ซึ่งอาจมีการเรียกเก็บคดีและความผิดบุคคลภายนอกอีกด้วย ระบบการปรับอาญาหรือจำคุกขึ้นอยู่กับความเป็นระเบียบและผลกระทบของแต่ละคดี

ในสรุป มาตรา 267 และ 268 เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายอาญาไทยที่มีความสำคัญอย่างมากในการรักษาสันติภาพในสังคม คู่มาตราเหล่านี้ถูกออกแบบเพื่อให้ผู้จับสังคมรู้เห็นถึงความสำคัญของการปกป้องสิทธิและความปลอดภัยของบุคคลทั้งหมดอย่างเท่าเทียมกัน มาตรา 267 กำหนดการปะทะเคราะห์ที่สร้างผลสะท้อนต่อคนอื่นๆและสร้างความเสียหายต่อชีวิตหรือทรัพย์สิน ในขณะที่มาตรา 268 ควบคุมการทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บจนเกิดสาหัสชีวิตและจะมีการกระทำที่หนักและเป็นอันตรายอย่างสูงเท่านั้น ฉะนั้นการใช้กฎหมายเหล่านี้ต้องได้รับการพิจารณาในกรณีโดยตลอด

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 268: การร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสื่อมเสียให้กับกลุ่มคน

ในระบบกฎหมายอาญาของประเทศไทย มาตรา 268 เป็นข้อกำหนดที่กล่าวถึงการร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสื่อมเสียให้กับกลุ่มคนโดยปราศจากเหตุผลชอบดี ความผิดมาตรา 268 นี้เป็นอีกหนึ่งผู้กระทำความผิดที่ได้ร่ายจัดกลุ่มหรือเผชิญพลพร้อมกันเพื่อเรียกร้องสิทธิและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลอันเกียวข้อง

เนื่องจากประเทศไทยมีประชากรจำนวนมาก การเคลื่อนย้ายทางระหว่างท้องถนนก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง และอาจเกิดข้อปัญหาทางสังคมหรือปัญหาความเสียหายเกี่ยวกับพลเมืองรวมถึงทางเศรษฐกิจได้ ทั้งนี้อาจเป็นผลจากการท่องเที่ยวทางถนนเจ้าของรถผู้ขับขี่ที่เป็นอันตราย ภัยพิบัติจากการเกิดอุบัติเหตุ หรือการเปลี่ยนแปลงที่มีอยู่ในสภาพแวดล้อมหรือกฎหมาย

การร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนในมาตรา 268 หมายถึงการใช้ความรุนแรงหรือการประเทศกลุ่มคนอย่างไร้เหตุผลในที่สาธารณะหรือสถานที่สาธารณะ เช่น ทางถนน สาขาทาง, สถานีรถไฟ และอื่น ๆ โดยที่เป็นการบ้าคลั่งของคำว่า “ร้ายกาจ” หมายถึงการใช้ความรุนแรงหรือการกระทำที่ต้องการให้คนธรรมดาประหลาดใจหรือกลั่นแกล้งกัน ซึ่งก่อให้เกิดความเสียหายกับกลุ่มคน

ในการประมวลกฎหมายอาญามาตรา 268 กำหนดไว้ว่า “หากใครกระทำเป็นเลขาภิชาติกลุ่มก้อง อักรังความเนื้อแผ่นดิน หยาบคาราธิปไตยถ้อยคำผิดกฎหมายหรือประมวลเพลิงความเสื่อมเสียให้กับกลุ่มคนโดยปราศจากเหตุผลชอบดี และเกิดความเสียหายต่อกลุ่มคน ในสถานที่สาธารณะ หรือสถานที่ที่สำคัญ เพื่อเรียกร้องสิทธิ อันเก็บรักษาและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลของกลุ่มคนนั้น ต้องระดมกลุ่มหรือเผชิญพลพร้อมกัน” มาตรานี้กำหนดว่าผู้กระทำความผิดต้องร่ายจัดกลุ่มหรือเผชิญพลพร้อมกันเพื่อเรียกร้องสิทธิและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้อง

ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 268 ถือเป็นมาตราที่สำคัญในการคุ้มครองกลุ่มคนต่าง ๆ ที่เผชิญกับการกระทำที่รุนแรงและร้ายแรงจากคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มที่มีความเป็นเด็กหรือผู้สูงอายุ ซึ่งส่วนใหญ่อาจจะไม่มีอำนาจหรือเสียงสากล่องในการปกป้องตัวเอง

คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับมาตรา 268:

1. การกระทำใดถือเป็นการร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มคน?
ในมาตรา 268 การกระทำที่มีความรุนแรงและร้ายแรงเช่น โจรกรรม การข่มขืน การลักลอบ, การลักพาตัวเด็กหรือผู้สูงอายุ เป็นต้น ถือว่าเป็นการร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มคน

2. คำว่า “เสียหาย” ในมาตรา 268 หมายถึงอะไร?
คำว่า “เสียหาย” ในมาตรา 268 หมายถึงความสูญเสียทั้งทางการร่างกายและทางจิตใจ รวมถึงทรัพย์สิน ความสำคัญ หรือผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลของกลุ่มคน

3. อายุขัยเพิ่มเติมในเบื้องต้นมาตรา 268 คืออะไร?
มาตรา 268 ไม่ระบุเป็นอายุขัยเพิ่มเติมในเบื้องต้น แต่ทางศาลอาญาอาจพิจารณามีการปรับเพิ่มเติมตามเงื่อนไขและความเห็นชอบคุณภาพทางสังคมของผู้กระทำความผิด

4. การร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มคนในสถานที่สาธารณะหมายถึงอะไร?
การร้ายกาจและการสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มคนในสถานที่สาธารณะหมายถึงการกระทำที่เกิดขึ้นในที่สาธารณะเช่น ทางถนน, สาขาทาง, สถานีรถไฟ หรือสถานที่ที่สำคัญทั่วไป ที่สร้างความเสียหายและความกระตือรือร้นต่อกลุ่มคน

5. สิทธิและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องในมาตรา 268 หมายถึงอะไร?
สิทธิและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องในมาตรา 268 หมายถึงสิทธิและผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มคนที่ได้รับความเสียหายจากการกระทำร้ายกาจของผู้อื่น ที่ต้องการรับความคุ้มครองและความปกป้องส่วนบุคคลของตนเอง

อย่างไรก็ตาม การที่มีมาตราการร้ายกาจผิดฤทธิ์บนท้องถนนและสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มคนในตำรวจพบเห็น และตัดสินใจเร็วเพื่อให้กลุ่มคนด์สิทธิและผลประโยชน์ทางส่วนบุคคลของตนเสมอไปและรวมถึงความเป็นสากล่องของกลุ่มคนที่ใจเยาะเย้ยที่สำคัญ

มาตรา 267 อายุความเป็นสิ่งที่ได้รับความสนใจอย่างมากในกฎหมายไทย ซึ่งมีความสำคัญในการกำหนดอายุที่สามารถดำเนินคดีได้ตามกฎหมายในกรณีที่ผู้กระทำความผิดได้ไม่ถึงอายุ 18 ปี มาตรานี้ไม่เพียงแต่ให้ข้อกำหนดเกี่ยวกับโทษที่สามารถปรับให้ผู้กระทำความผิดได้ แต่ยังกำหนดหลักเกณฑ์สำหรับการขาดแคลนจิตใจและความเข้าใจในการวินิจฉัยผู้กระทำความผิดที่อายุน้อยกว่า 18 ปี

ในมาตรา 267 อายุความบังคับใช้แบ่งออกเป็นสามส่วนหลัก ๆ ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ตามนี้เป็นคำอธิบายของแต่ละส่วน:

1. ไม่ถึงอายุ 7 ปี – แบบไม่สามารถปรับให้ผู้กระทำความผิดได้
หากผู้กระทำความผิดอายุน้อยกว่า 7 ปี ไม่ว่าจะเป็นการกระทำความผิดใด ๆ ก็ตาม มาตรา 267 กำหนดว่าไม่มีเงื่อนไขใดที่สามารถเรียกให้เกิดผลของความผิดใด ๆ กับผู้กระทำความผิดในกรณีนี้ สถานการณ์เหล่านี้จะถูกพิจารณากันเป็นการตกเป็น “เหตุด้วยกันเอง”

2. อายุความระหว่าง 7-12 ปี – แบบสามารถปรับให้ผู้กระทำความผิดได้ตามสมควร
ในกรณีที่ต้องพิจารณาผู้กระทำความผิดที่มีอายุระหว่าง 7-12 ปี กฎหมายได้กำนดเกณฑ์ที่ต้องคำนึงถึงองค์ประกอบทางจิต และจำนวนปีที่ผ่านมา ซึ่งความผิดที่เกิดขึ้นจะเป็นไปตามบทบัญญัติภายใต้คำพิพากษาที่เห็นว่าเหมาะสมกับการกระทำความผิดที่ผู้กระทำความผิดได้กระทำ

3. อายุความมากกว่า 12 ปี – แบบสามารถปรับความผิดและการโทษได้ตามกฏหมาย
สำหรับผู้กระทำความผิดที่มีอายุมากกว่า 12 ปี กฎหมายจะปรับความผิดให้สอดคล้องกับความผิดที่กระทำเป็นระยะเวลาที่ผู้กระทำความผิดมีอายุบังคับใช้และปรับที่มาได้โดยการพิจารณาความผิดรวมกับปัจจัยต่าง ๆ ทั้งทางข้อหาและทางบุคคลภายนอกที่มีผลกระทบต่อผู้กระทำความผิด

และตอนนี้เรามาเข้าสู่ส่วน FAQ (Frequently Asked Questions – คำถามที่ถามบ่อย) เพื่อให้คุณอ่านและเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับมาตรา 267 อายุความ:

คำถามที่ 1: มาตรา 267 มีผลกับผู้กระทำความผิดเท่านั้นหรือไม่?
ตอบ: เนื่องจากมาตรา 267 เกี่ยวข้องกับอายุความเท่านั้นซึ่งเป็นอายุที่ต้องคำนึงถึงเมื่อผู้กระทำความผิดเป็นเด็ก การตัดสินใจจะขึ้นอยู่กับเกณฑ์และกรณีที่เกี่ยวข้องกับวินัยและการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเด็กโดยเฉพาะ

คำถามที่ 2: ภายใต้สถานการณ์ไหนที่อายุความที่ 13 ปีและ 10 เดือนถือว่าสามารถนำมาใช้ตามมาตรา 267 ได้?
ตอบ: ภายใต้สถานการณ์ที่พบอายุความเข้าใจและจิตใจของผู้กระทำความผิดมีต่ำกว่าเกณฑ์ที่กำหนด คณะผู้พิพากษาอาจพิจารณาตามวิธีการที่สอดคล้องกับบทบัญญัติเหล่านั้นโดยการให้การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม แทนการกำหนดโทษตามกฎหมาย

คำถามที่ 3: มาตรา 267 มีผลต่อผลการศึกษาและอาชีพอนาคตของผู้กระทำความผิดหรือไม่?
ตอบ: ขึ้นอยู่กับความเข้าใจและบทบาทของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง การกระทำความผิดที่ต้องคำนึงถึงอายุความอาจส่งผลกระทบต่อการศึกษาและอาชีพของผู้กระทำความผิดในอนาคต อย่างไรก็ตาม การสนับสนุนและการสอบถามในเชิงให้คำปรึกษาทางจิตอาจช่วยในการรับมือกับผลกระทบดังกล่าว

อีกครั้ง มาตรา 267 อายุความเป็นแนวทางปฏิบัติที่ควรใช้ในกรณีเด็กผู้กระทำความผิด โดยความสำคัญของการพิจารณาเน้นไปที่การพัฒนาของเด็กและการปรับใช้วินัยเพื่อให้เกิดผลเปลี่ยนแปลงที่ดีแก่เด็กเช่นกัน ในกรณีนี้ เป้าหมายของมาตรา 267 คือการช่วยให้เด็กเล็กมีโอกาสพัฒนาและแก้ไขพฤติกรรมผิดให้ดีขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการทางกฎหมายผ่านกระบวนการศาลในระยะยาว

มี 45 ภาพที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อ ประมวล กฎหมายอาญา มาตรา 267.